Een sociaal-psychiatrisch verpleegkundige (kortweg SPV) is gericht op het ondersteunen van de gevolgen van een psychiatrische stoornis in complexe zorgsituaties. De SPV begeleidt/behandelt clienten en heeft een specifiek deskundigheidsgebied, namelijk de GGZ-verpleegkunde.
Begeleiding door een SPV kan op zichzelf staan, maar zal vaak deel uitmaken van behandeling en begeleiding tezamen met andere disciplines zoals psychiatrie, gezondheidszorgpsychologie, maatschappelijk werk of thuiszorg. De SPV kan dan een coördinerende rol spelen.
De taken van de SPV
Een SPV voert intakegesprekken uit, dit zijn gesprekken waarbij er een verkenning wordt gedaan van de problemen. De SPV is in staat om een hypothese te stellen betreffende de psychiatrische diagnostiek en kan een diagnose stellen binnen het deskundigheidsgebied van de ggz-verpleegkunde.
De SPV doet vaak een voorstel voor behandeling dat meestal wordt uitgevoerd in samenwerking met andere disciplines en instanties.Een SPV kan gebruik maken van verschillende therapeutische deeltechnieken, zoals:
- cognitieve gedragstherapie
- systeemtherapie
- motiverende gespreksvoering
- probleemoplossende gesprekstechnieken
Met behulp van deze deeltechnieken kan de SPV een patiënt behandelen en begeleiden.
Begeleiding bij medicatie en brug tussen client en arts
Door de verpleegkundige achtergrond van de SPV is deze in staat een rol te spelen bij de farmacotherapie (medicatie). De SPV geeft voorlichting over de werking van voorgeschreven psychofarmaca, begeleidt de cliënt met betrekking tot therapietrouw en observeert de werking van de medicatie en rapporteert daarover aan de voorschrijvend arts.