Mijn naam is Petra en in dit deel van mijn verhaal vertel ik jullie over de behandeling die ik kreeg bij Mentaal Beter om eindelijk mijn depressieve klachten de baas te zijn.

De start van mijn behandeling

Bij Mentaal Beter kreeg ik eerst twee intakegesprekken. Ik kan me nog herinneren dat ik dacht: ‘Zij kunnen mij vast niet helpen’. Ik was in die periode moe van het denken en het piekeren. Na de intakes kreeg ik het plan van aanpak te horen, voor mij al een kleine opluchting. De psycholoog leek aardig en voor het eerst had ik echt het gevoel dat iemand mij begreep! Eindelijk zou ik zelf aan de slag kunnen om wat te doen aan mijn ellendige gedachten. Zoals mijn psycholoog het noemde mijn ‘automatische negatieve gedachten’. Ik herinner mij nog goed dat ze zei: ‘We gaan die omzetten in automatische positieve gedachten!’ en ik haar aankeek en dacht: ‘Eerst zien dan geloven!’

Van overleven naar gewoon, leven!

Ze gaf mij als advies om weer dingen te gaan doen die ik vroeger leuk vond. Ik las altijd graag, maar zelfs dat lukte niet; ik had te weinig concentratie om bij een verhaal te blijven. Ik moest iets anders bedenken. Ze gaf mij vervolgens een lijst met allemaal andere dingen die leuk konden zijn. Daarop stonden twee dingen die ik leuk vond, maar waarvan ik was vergeten dat ik ze ooit leuk vond. Al een langere tijd bestond mijn leven namelijk puur uit overleven. Nu moest ik omschakelen en hield ik mij bezig met creatieve dingen, zoals tekenen en schilderen.

Het werkte ontspannend voor mij. Ook heb ik geleerd om eens bewust naar buiten te gaan. Bewust wil zeggen: voelen dat je loopt, met aandacht kijkt naar wat je ziet en stilstaat bij wat je ruikt. Soms is dat even nodig om uit mijn hoofd te gaan en het werkt voor mij!

Die roze olifant

Ik weet nog dat mijn psycholoog tegen me zei dat ik te veel bezig was met het proberen weg te duwen van mijn negatieve gedachten. Het is net is als die roze olifant: als iemand tegen je zegt dat je niet aan een roze olifant mag denken en je er dan toch plots aan denkt. Ze vertelde mij dat ik in plaats daarvan beter mijn zintuigen moest gebruiken: betrap je jezelf op piekeren? Dan zeg je ‘Stop!’, sta je op en ga je wat doen. Het zal misschien niet gelijk werken, maar op den duur wel.

Mijn eigen gedachten onder de loep

Ook heb ik geleerd om mijn gedachten te onderzoeken. Klopt alles wel wat ik denk? Kan ik weten wat een ander denkt? Kan ik de toekomst voorspellen? Geloof me, ik heb veel gedachten opgeschreven, een schrift vol. Steeds kwam ik op dezelfde conclusie uit: die negatieve gedachten klopten negen van de tien keer niet! Thuis heb ik heel hard gewerkt en geoefend. Uiteindelijk moest ik het zelf doen, niet de psycholoog. Maar zij had mij de belangrijke handvatten gegeven om mee aan de gang te gaan. Des te vaker ik mij bewust was van mijn negatieve gedachten, hoe vaker ik aan de slag moest. Soms had ik geen pen en papier nodig, dan was de vraag aan mijzelf: klopt het wel wat ik denk? Ik kon het dan in elk geval parkeren.

De rode kaart

Overigens vond ik ook dat ik van mijzelf geen hulp mocht of kon vragen uit mijn omgeving. Dit vond ik gewoon heel moeilijk als ik in een negatieve spiraal zat. Mijn psycholoog en ik hadden hier een middel voor: de zogenaamde ‘rode kaart’. Aan mijn man had ik uitgelegd wat het betekende als ik deze kaart zou inzetten: zo zou hij weten dat ik niet het vermogen of de energie had om STOP te zeggen. Gelukkig heeft mijn man dit goed opgepakt. Op slechte dagen waarop ik de rode kaart trok, nam mijn man me bijvoorbeeld mee naar buiten om te wandelen en de honden uit te laten. Juist die momenten had ik nodig. Na een wandeling ging het vaak ook wat beter met mij.

De laatste stappen

Na de sessies met mijn psycholoog heb ik ook een stukje geleerd over assertiviteit: opkomen voor jezelf op de juiste manier. Als je in een depressie zit, overkomt je van alles. Terwijl als je assertief bent en zelf de regie houdt, dan kom je al een heel stuk verder. Ondertussen zitten mijn sessies met mijn psycholoog erop en heb ik praktische handvatten gekregen om zelfstandig met mijn depressieve gevoelens om te gaan. Het zal altijd een zwakke plek voor mij blijven, maar samen met mijn psycholoog heb ik een terugvalplan gemaakt. Daarin staat beschreven wat ik eerst deed als ik mij minder voelde en wat ik nu ga doen als het even wat minder gaat. Het zorgt voor een heel fijn gevoel dat ik dit alles heb opgeschreven, zodat ik het er altijd bij kan pakken op de moeilijke momenten.

Wist ik het maar eerder

Persoonlijk vind ik het erg jammer dat ik nooit eerder ben doorgestuurd naar een professional. Tijdens mijn behandeling heb ik namelijk zoveel geleerd. Ik denk ook dat als ik eerder al deze kennis en handvatten zou hebben gehad, dat ik mij in ieder geval al die jaren minder eenzaam zou hebben gevoeld. Ondanks dit alles, voel ik me dankbaar dat ik nu in ieder geval wel in staat ben om zelfstandig mijn depressieve klachten de baas te zijn.

Tot zover mijn persoonlijke verhaal. Ik hoop van harte dat ik mensen ermee kan helpen en mensen op tijd hulp gaan zoeken! Bedankt voor het lezen.

Lief, Petra