Somberheid, slaapproblemen en verminderde schoolprestaties. Carola (52) kan erover meepraten: haar dochter Iris (14) werd met de dag lustelozer. Een depressie, zo bleek later. Ze doet haar verhaal én deelt enkele tips.

Vrolijk en sociaal

Iris is altijd een vrolijke, sociale meid geweest. Op de basisschool had ze veel vriendjes en vriendinnetjes, en ook met de overgang naar de middelbare school leek er weinig aan de hand. Ze had het naar haar zin, was erg goed in geschiedenis en aardrijkskunde en sportte in haar vrije tijd veel. Handbal was haar lust en haar leven. Die passie deelde ze met een vriendinnetje dat ze al kent sinds de kleuterschool. Niks aan de hand, zou je zeggen.

Direct naar boven

Maar in de tweede klas van de middelbare school veranderde er iets. Ik kan de vinger er niet op leggen wanneer het exact is omgeslagen, maar ineens verdween Iris na school direct naar haar kamer, waar ze pas weer uitkwam als het avondeten op tafel stond. Het voelde alsof ik het contact met mijn dochter verloor. De blik in haar ogen was ook anders: somberder, verdrietig. Als ik vroeg hoe het ging, antwoordde ze onverschillig dat het oké was. Maar het voelde niet oké. Dit was mijn vrolijke Iris niet.

Alles weten over depressie?

Bekijk onze hulpvraag “depressie” en kom alles te weten over de kenmerken, oorzaken, gevolgen en behandelmogelijkheden.

Niet naar handbal

Omdat ik weinig contact met Iris kreeg, besloot ik één van haar beste vriendinnen een berichtje te sturen. Misschien wist zij hoe het nou echt met Iris ging en wat er aan de hand was? Ik schrok toen ze me vertelde dat Iris al weken droevig was, er niet meer echt ‘bij’ was en soms zelfs niet naar handbaltraining ging. Ook zij maakte zich zorgen. Tijd voor actie, besloot ik. Ik ben met Iris rond de tafel gaan zitten en stond erop dat ze me vertelde wat er loos was. Wát ze precies voelde, kon ze moeilijk verwoorden, maar al snel viel het woord ‘depressief’. Toen wist ik genoeg. Samen zijn we naar de huisarts gestapt, die haar doorverwees naar een psycholoog. Ze heeft er nu drie gesprekken op zitten. Beetje bij beetje zie ik haar opkrabbelen.

Tips van Carola

Volgens Carola is het belangrijk om je kind te allen tijde het gevoel te geven dat je er voor hem of haar bent. Interesse tonen, vragen stellen, complimenten geven. Ik wilde dat Iris voelde dat ik betrokken ben. Tegelijkertijd stimuleerde ik haar leuke dingen te gaan doen en om het handballen weer op te pakken. Dat heeft haar erg geholpen. Daarnaast raadt Carola iedere ouder professionele hulp aan. Vaak kan je het gewoon niet zelf. En ook vriendinnen kunnen maar tot op zekere hoogte helpen. Een professional die gespecialiseerd is in depressies bij jongeren heeft ons goed geholpen, en daar ben ik nog elke dag blij mee. Aarzel niet, maar zet gewoon die stap.