Het was januari 2017 en het ging ongelofelijk goed met me. Mijn afstuderen ging goed en ik had zelfvertrouwen. Ik voelde me eigenlijk beter dan ooit. Ik kon echt zeggen dat ik gelukkig was, dat ik blij was met mezelf en dat ik zin had in het leven. In deze blog neem ik jullie mee naar mijn laatste sessies, de eindtest en de start van mijn nieuwe leven.

Einde afstuderen en de laatste sessie
Het einde van mijn afstuderen was in zicht. Ik had veel zelfvertrouwen en angsten had ik eigenlijk nauwelijks nog. Natuurlijk waren ze erg nog, af en toe, maar ik had ze snel onder controle en wist hoe ik hiermee moest omgaan. In overleg met mijn psycholoog besloten we te stoppen met de sessies als ik afgestudeerd zou zijn.

Tijdens mijn laatste sessie deed ik weer de test waarmee ik ooit begon. Waar ik eerst onder nul scoorde (erg onzeker, ongelukkig en angstig) had ik nu een erg hoge score. Ik was zelfverzekerd, ik genoot van het leven, ik deed erg veel dingen alleen (ging dagelijks alleen op pad, belde met mensen, regelde dingen, ging naar sociale activiteiten etc.) en ik was gelukkig! Gelukkig met alles wat ik bereikt had, met het feit dat ik mijn sociale angst onder controle had. Ik was afgestudeerd, dat was ook een bewijs dat ik iets kon. Het was raar om mijn psychologische sessies te stoppen. Mentaal Beter was onderdeel van mijn leven en mijn psycholoog was een belangrijk persoon geworden in mijn leven. Het was raar om dit af te sluiten, maar ik had bereikt wat ik wilde bereiken.

Nieuwe plannen
Tijdens mijn laatste sessie besprak ik ook mijn nieuwe plannen met mijn psycholoog: ik had besloten om mijn eigen communicatie/marketing bedrijf te starten en om naar Madrid te verhuizen – een nieuwe Sanne in een nieuwe omgeving. Het leren van een nieuwe taal, nieuwe uitdagingen aangaan en een nieuw leven starten: ik was er klaar voor! Ik was sterk en gelukkig en ik wilde leven. Ik plande mijn reis naar Madrid en startte mijn eigen bedrijfje.

Natuurlijk waren daar de angsten die mij bleven achtervolgen: ‘Alleen naar Madrid, je kent daar niemand, spreekt de taal niet goed, je hebt nog nooit op jezelf gewoond, dat kan je niet, etc.’ Zo ging het dag in, dag uit in mijn hoofd. Ik wilde het zo graag, maar tegelijkertijd was ik erg bang. Maar de wil was zo groot dat ik het kon doen. Dit was het beste moment om dit avontuur aan te gaan. Ik had zelfvertrouwen, ik had werk en ik had geen verplichtingen meer in Nederland.

Op naar een nieuw leven

Het was eind maart, daar ging ik dan. Naar Madrid. Mijn ouders gingen mee voor een weekje om mij te helpen met van alles. Ik had dat nodig, omdat alleen naar deze stad vertrekken een iets te grote stap was. Ik kon nauwelijks geloven dat ik dit echt ging doen. Dat ik, iemand die bang was voor alles, alleen ging wonen in een wereldstad. De eerste week in Madrid was raar en zat vol angsten en overwinningen, maar mijn ouders waren erbij en dat gaf een veilig gevoel. Maar na een week vertrokken ze. Opeens was ik alleen. Niemand close om me heen, niemand die me echt kende.

Toen begon het echt: zelfstandig mijn nieuwe leven vormgeven in een vreemde stad met vreemde mensen. Zenuwen had ik veel – een gezonde en normale reactie op nieuwe, onbekende situaties. Maar ik wist ze de baas te zijn en bewees aan mezelf dat ik op mezelf kon rekenen. Het gaf mijn zelfvertrouwen een enorme boost en maakte me gelukkig!

Liefs, Sanne